МИСОЛ

а) ОгюстКонт – асосгузори илми сотсиология Огюст Конт (1798 – 1857) сотсиолог ва файласуфи франсавӣ, дар илм ҳамчун асосгузори сотсиология

Барқароршавии илми сотсиология давраи дуру дарози таърихӣ дорад, чунки кўшишҳои дарк намудани характери сохтори ҷамъиятӣ, ба инсоният ҳанўз дар ибтидои

 Сохтор ва дараҷанокии донишҳои сотсиология. Мундариҷа Инкишофи сотсиология ҳамчун илм дар бораи ҷамъият Объект, предмет ва омӯзиши сотсиология Сатҳу дараҷаҳои

Боз ою кўчаҳои интизории маро саршори худ кун, Қатраи танҳоиямро маҳви дарёбори худ кун. Мурғаконро нағма овар, Хандаро бо ғунчаҳо

Устод Мирзо Турсунзода 2 майи соли 1911 дар деҳаи Қаратоғи ноҳияи Ҳисор (ҳозира Шаҳринав) таваллуд ёфтааст. Соли 1930 Дорулмуаллимини Тошкандро

Дар иқтисодиёти давлатҳои тараққикарда ҷойи муҳимро корхонаҳои хурд ва фирмаҳо ташкил медиҳад, ки шумораашон солҳои охир ниҳоят афзудааст. Чуноне ки

Ҳангоми ёд додани суруд, дар навбати аввал ритм (усул)-и онро ба хонандагон ёд додан лозим аст. Дар оҳанги суруд бояд

1. Сурудро ҳам рост истода ва ҳам нишаста хондан мумкин. Ҳангоми иҷрои суруд китфҳо бояд озод бошад (бардошта нашавад). 2.

Фалсафа мавзўи баҳси худро дорад, ки принсипан имконпазирии мавқеъгирии он хусусияти хоси фалсафа мебошад. Ин ҳамон соҳаи фаъолияти маънавии Инсон

Фалсафа манфиати куллии халқ адолати иҷтимоиро ифода карда, воқеят – ҳам воқеяти табии ва ҳам воқеяти иҷтимоиро ба тарзи илмӣ

Аксарияти мардуми рӯи Замин истеъмоли донаи офтобпарастро дӯст медоранд. Гарчанде ин хӯрдании лазиз ба бемории газаки меъда,қарҳаи меъда (язва желудка)

Диалектика ҳамчун таълимоти фалсафӣ Инкори инкор. Диалектика аз калимаи юнонӣ буда, маънияш суҳбат, мунозира мебошад. Он дар таърихи фалсафа ба

Ба роҳи ишқ агар мушкиле фитад, Фонӣ, Зи рӯҳи Ҳофизу маънии Ҷомияш ҷӯям! * * * «Мавлоно ҳеҷ вақт аз

Муиниддин гуфт: — Чунин як масъалаеро аз калонҳо шунидам: ду нафар дар биёбоне мерафтанд. Сабӯи даҳмание пур аз равғани зағир

Ҷомӣ гуфт: — Рақамҳои аз як то нӯҳро дар се қатор сераҳӣ бояд гузошт, ки ҳосили ҷамъ аз ҳама тараф

Ин ҷамоати панҷгона дар сабзазорон на танҳо дарс мехонданд, балки сӯҳбатҳои аҷибу ғариби завқовар меоростанд, луғзу чистон мегуфтанд, байтбарак мекарданд,