Мундариҷаи ғазалҳои Ҷомӣ.

1. Аз ёри куҳан намекунӣ ёд.
2. Он ки бар гул гиреҳ аз ҷаъди суманбўи ту баст.
3. То диламро по дар он кӯ баста шуд.
4. Ёр рафт аз чашму лекин рўзу шаб дар хотир аст.
5. Оташ андар хирмани мо зад рухат в-ин равшан аст.
6. Боз ҳавои чаманам орзуст.
7. На ғизоле, ки сароям ба хаёлаш ғазале.
8. Ҷон аз он лабҳо ҳикоят мекунад.
9. Хоки кӯяшро пас аз куштан ба хунам гил кунед.
10. Он маҳ ба ҷониби сафар оҳанг мекунад.
11. Лилладҳ-ил-ҳамд, ки он маҳ зи сафар бозомад.
12. Покбозон ҳама наззораи он рӯй кунанд.
13. Шабам дар мотами ҳиҷрон ду абрӯ дар хаёл омад.